Makamsal müziğin bazı örneklerini Barış Manço ile tanıyıp, sevmiştim. Hala da, makamsal bir eseri Barış Manço yorumlamışsa sadece ondan dinlemeyi severim. Çünkü ben tek sese odaklanan bir makamsal müzik dinleyicisi değil, çoksesli bir batı müziği dinleyicisi olarak büyüdüm. Koca orkestranın sadece bir eşlikçi niteliğinde olup, sadece ana ezgiyi çalmak ve sound'u doldurmak ve tüm lezzeti ana ezgiden, vokalistin söyleyiş detaylarından, güftelerden veren bir kültürün dinleyicisi olmadım hiç. Barış Manço ve o zamanki grupları birer batı müzisyeni gibi yorumlar makamsal eserleri de: Oldukça pes bir aralığa sahip, tok, güven ve yumuşaklık hissi veren ve nağmelerle, abartılmış duygusal detaylara süslenmeyen sade bir vokal ve işin diğer leziz tarafı: Şahane bas gitar yürüyüşleri, gitar, bateri ve Barış Manço'da sık gördüğümüz tırnak kemençe, yan flüt, saksafon gibi lezzetlerin kattığı detaylarla tam çoksesli bir grup müziğine uyarlıyorlar.
Bu arada bir müzik parçasında en son baktığım şey şarkı sözleridir. Ama bazen öyle dizelerle karşılaşıyorum ki insanlara bol bol bahsedesim gelir. Bir Bahar Akşamı'nın sözleri de muhtemeşem bence. (Beste: Selahattin Pınar, Güfte: Fuat Edip Baksı[1])
"Bir bahar akşamı rastladım size
Sevinçli bir telaş içindeydiniz
Derinden bakınca gözlerinize
Neden başınızı öne eğdiniz
İçimde uyanan eski bir arzu
Dedi ki yıllardır aradığın bu
Şimdi soruyorum büküp boynumu ah
Daha önceleri neredeydiniz"
Aşk, sadece bir insan ilişkisidir bence. Ve burada kişisel alana falan, muazzam ilkeli bir saygı barındıran insan ilişkisi seziyorum. Hoşlanma 3 saat de sürebilir, 30 yıl da. Bir kişiye de karşı olabilir, çok kişiye de. Önemli olan süresi falan değil, önemli olan bunu saygılı, özgürlükçü değerlerle yaşamak.
Bora ŞAHİNKARA
01.03.2018
[1] https://sarkilarnotalar.blogspot.com/2011/04/bir-bahar-aksami-rastladm-size.html
